Burgio heeft een zeer rijke oude geschiedenis, maar de historische getuigenissen zijn in tegenspraak, zodat er, althans voor een zeer verre periode, geen absolute zekerheden zijn.
Er is geen betrouwbare bron over de oprichtingsdatum van Burgio. Het bestond zeker in de veertiende eeuw na Christus, toen de inwoners van het nabijgelegen Scirtea zich bij die van Burgio voegden.
Het bestond met zekerheid al in 1282 na Christus, toen Peter I van Aragon, koning van Sicilië, enkele burgemeesters uitnodigde voor het Siciliaanse parlement, waaronder die van Burgio.
Het mysterie dat de oorsprong van het land omringt, is verrijkt met interessante elementen die getuigen van de aanwezigheid in die plaatsen van verschillende bevolkingsgroepen: het kasteel, misschien uit de twaalfde eeuw; een kapel gewijd aan M.SS. van het volk van 744; een foto van de Maagd SS. tussen S.Antonio Abate en S.Nicola di Bari van 1102; en tot slot een kruisbeeld bewaard in de Moederkerk van 1103.
De eerste heer van Burgio was Aly Binncema (koning Amir, van de tak van de Edrisiti) die zijn koninkrijk aan Hamud naliet. Hij verloor het in 1087 in de oorlog tegen koning Ruggero, waarin hij gedwongen werd het gebied te verlaten en zich over te geven.
Ruggero vestigde het bisdom Girgenti door Gerlando tot bisschop te benoemen. Just Gerlando zal in Sciacca de doop in Hamud, bekeerd tot het christendom, zijn vrouw en kinderen toedienen.
Tussen Ruggero en Hamud ontstond een geestelijke broederschapsrelatie, zozeer zelfs dat Hamud zelf de naam Roger aannam en, aangezien hij heer van Burgio was, ook die van Burgio. Zo werd de afstamming van de adellijke familie Burgio geregistreerd.
In 1330 was hij heer van Burgio Federico di Antiochia. Baroniaal wapen in een Burgio-paleis
Tot 1400 volgde een periode waarover historici het niet eens zijn.
Het is echter zeker dat Burgio in 1405 toebehoorde aan de voorouders van Nicolò Peralta. Bij de dood van Caterina, halverwege de 14e eeuw, ging Burgio over op Antonio Cardona, zijn zoon.
De heerschappij van Antonio Cardona was erg stil in tegenstelling tot die van zijn zoon, Alfonso Cardona, tegen wie het volk in opstand kwam en om de directe tussenkomst van de onderkoning Ferdinando de Acugna vroeg, aan wie ze schreven dat "lu spectabile conti di Rigio, patrunes van het land van lu Burgiu, de ongelukkige en continue hamstrings infecteren verschillende vexacioni et unjustified molestii et novitati » (Staatsarchief van Palermo, R.Cancelleria, jaar 1490-91, volume 176, blad 336).
Dingen, ondanks de directe tussenkomst van de onderkoning, veranderden helemaal niet, in feite bleven ze ongewijzigd tot de inhuldiging van Luigi Salluzzo Cardona, opvolger van Alfonso.
Andere opvolgers volgden, maar de substantiële verandering vond plaats met de heerschappij van de Gioeni die duurde van 1577 tot 1637.
In 1641 ging de inhuldiging van Baron van Burgio naar Marcantonio Colonna Quinto vanwege het huwelijk met D. Isabella, dochter van Lorenzo Gioeni. Het was voor heel Sicilië een rustige periode voor de mentale opening van de baron die er de voorkeur aan gaf Rome te verlaten en naar Sicilië te verhuizen.
De familie Colonna handhaafde de heerschappij van Burgio tot 1826, toen Margherita Gioeni Colonna Rospigliosi de bezittingen van zijn familie verkocht aan de burgerlijke Domenico Maniscalchi.
Ook Burgio, vanaf 1781, stond onder het onderkoninkrijk Domenico Caracciolo, door koning Ferdinando naar Sicilië gestuurd. De lucht van de achttiende-eeuwse vernieuwing ademde diep in Sicilië tot 1812, het jaar waarin de adel in het Siciliaanse parlement afstand deed van alle privileges die hij had genoten. Sicilië was verdeeld in 9 compartimenten en 22 kleinere districten, zoals de nieuwe grondwet voorschreef. Burgio verenigde dus zijn fortuin met dat van het district Bivona.
Een gemeenteraad en vier juryleden werden gestuurd om het land te besturen. Maar Ferdinand schafte de grondwet af in 1816, nam de naam aan van Ferdinand I, koning van Twee Sicilië, en begon met elke vorm van vervolging van zijn volk.
In Burgio werd de gemeenteraad vervangen door een decurion, gevormd door twee gekozenen en een burgemeester die rechtstreeks door de regering werd benoemd. De opstand die de hoofdrolspeler Sicilië zag, raakte Burgio, waar de burgers opstonden en aan het hoofd van het gemeentebestuur de boer Modesto Cordaro zetten die, samen met Michele Arcuri die zich aan het hoofd van de stedelijke militie stelde, in het land in een staat van rust.
De situatie bleef stabiel, ook omdat Burgio tussen 1847 en 1848 werd getroffen door cholera, waardoor de weinige overgebleven bevolking, nog steeds in opstand tegen de bedienden van de Bourbons, werd gedecimeerd.
De veiligheidsomstandigheden van het toenmalige Sicilië waren echt precair en om een mogelijke orde te herstellen, stuurde Ruggero Settimo, aan het hoofd van de regering, Giacinto Carini naar Burgio. Deze, aan het hoofd van twee eskadrons cavalerie en 600 vrijwilligers, bevrijdden Burgio uit de macht van enkele lokale burgers en herstelden de orde.
Een andere klap voor de toch al arme bevolking werd gegeven door de gedwongen hefboomwerking van 1840 en 1841, die, ondanks de poging om zich in de bush te vestigen, veel jonge dorpelingen onder dreiging van wapens werden gedwongen.
De eerste levensjaren in de volgorde van de eenwording van Italië waren erg zwaar; Burgio werd opnieuw gedecimeerd door cholera (1867) en door pokken (1889), terwijl armoede en precaire veiligheid een rol speelden.
Dus, zelfs om de economische crisis op het platteland het hoofd te bieden, sloten velen zich aan bij de Arbeidersbundel, hoewel hier, in tegenstelling tot elders, geen ernstige gevolgen waren voor de ongeregeldheden die elders uitbraken en kort daarna de Fasci werden ontbonden .
De eerste jaren van het begin van de eeuw werden niet gekenmerkt door bijzondere gebeurtenissen. Hier, net als elders, ging het leven door met werken op het platteland, ondanks de ellende die inmiddels het beste was op de oude welvaart van de gewassen in het verleden.
De oorlogen bepaalden dus nog meer het lot van dit land dat in 1968 ook de gevolgen van de aardbeving in Belice onderging.
Burgio had in feite ook aanzienlijke schade en zijn uiterlijk, in de eerste plaats kenmerkend voor de specifieke vorm van het gebied (het is een land gebouwd op de rots en lijkt tegen de berg aan te hangen) en voor de typische huizen met daken bedekt door terracotta kanalen , muteerde hij.
